 |
 |
 |
Znich - Зьнiч
« Дух зямлі »
|  |
|
| |
 |
 |
| |
| |
| |
| 1 | Сонца, ўзыходзь!
|
| | 2 | Дух зямлi
|
| | 3 | Ой, дымна за дваром
|
| | 4 | На граной нядзеле
|
| | 5 | Таямнiцы лесу
|
| | 6 | Доўгiм шляхам
|
| | Bonus track:
|
| | 7 | Propaganda (Sepultura cover) |
|
  
Алесь Таболіч - вакал
Аляксандр Камлюк - гітара
Павел Заручэўскі - бас
Дзяніс Галіцкі - бубны |
|
Быў запісаны з 04.03.99 па 20.03.99
Агульны час гучання 31\'
Cosmopolitan studio, 1999, г.Мінск
Магчыма з красавіка 1999
Гукарэжэсёр: Жалезны Глеб |
 |
| СОНЦА, ЎЗЫХОДЗЬ!
Рэкi бьюцца ды на волю
Праз таўчэзныя iльды.
Воды льюцца ды за край
Праз адтаўшыя сьнягi.
Прыпеў:
Сонца, Сонца ўздымайся!
Сыру землю абудзi.
Неба, Неба прасьвятляйся!
Ветраў подых падары.
Лес уздымае гучны гул:
Дзе галосiць, дзе шумiць.
Глеба дыхае марудна:
Дзе ўз |
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
|
   
 |
Продолжая идеи, заложенные еще на дебютнике “Язычнік я...”, Znich все же эволюционирует. Теперь мы слышим преобладание народных мелодий на фоне жестких black/death риффов. Скоростные, агрессивные пассажи сменяются лиричными проигрышами, иногда встречаются элементы прогрессива (“Доўгім шляхам”). Клавиши практически полностью исчезли, ярко выделена басовая линия, слышны частые гитарные соло. Вызывает некоторые нарекания народное пение вокалиста, все же недостаточно проработанное, хотя гроул и скриминг великолепны.
Небезупречная по качеству музыка весьма хороша по содержанию. Заснуть уж точно не придется: атмосфера меняется от злобной, иногда опустошенной, до совсем праздничной. Самое интересное – это то, что ты не знаешь, что будет через несколько секунд. Никакой заезженности. После стремительных death/thrash проходов неожиданно встречаются думовые моменты (“Дух зямлі”, “Таямніцы лесу”). К промахам отнесу то, что материал все-таки неоднороден, такое ощущение, что это музыкальное полотно все же незавершенно. Еще удивил кавер на Sepultura, скорее даже не сам кавер, а его убогое качество.
С учетом вышеперечисленных недостатков “Дух зямлі” все-таки очень занятная вещица, которая многим придется по вкусу. |
 |
 |
|  |
| | | |
| |
|
|  |
просмотров: 6927 |
Цяжкi мароз зьбiрае сьлед,
Люту сьцюжу ганяе сьвет.
Сонца выйшла з пад аблокаў,
Птушак сьпевы зноў чуваць,
Крык маланкi грымнуў здалеку-
Час прыйшоў вясну гукаць!
ДУХ ЗЯМЛI
Мне сьнiцца той чароўны край,
Дзе продкi шанавалi песьнi i агнi.
О! Дзе ты мой адвечны гай?
У якiм жа месцы на зямлi.
Я чую славу тваю ў сьне,
Жадаю, каб жыла яна ў мяне.
Тваю я ласку мець хачу
I песьнi пець вялiкаму Зьнiчу.
Прыпеў:
Каб агнi гарэлi зноў,
Каб кiпела y грудзях кроў,
Каб бiтва была ў раз,
Каб свабода жыла ў нас.
О! Багi Зямлi, блаславiце мячы!
Супраць змрочнай немачы.
Пярун маланкай прагрымi!
Паганам славу прынясi!
ОЙ ДЫМНА ЗА ДВАРОМ
Ой дымна за дваром,
Едуць баяры ўсе радом,
Вязуць Янку на конiку-
Ды яго галоўку на мячы,
Да за iм матачка плачучы:
\"Гой, сынок Янко, за каго галоўку палажыў
Да нi за пана-айца старога Пяруна,
Да нi за мацечку родную Iмарглу,
Да нi за брацейка маладога Чэлеса,
Да нi за сястрыцу малую Дзянiцу?\"
\"Палажыў галоўку за дзеўку,
За яе цiхiя паходы,
За яе нiзкiя паклоны.\"
НА ГРАНОЙ НЯДЗЕЛЕ
На граной нядзеле русалкi сядзелi,
Ой рана-рана, русалкi сядзелi.
А Бог сына жене, ў лязачку дае,
Ой рана-рана, ў лязачку дае.
Падайце ж вадзiцы з халоднай крынiцы,
Ой рана-рана, з халоднай крынiцы.
А Бог сына жене, ў лязачку дае,
Ой рана-рана, ў лязачку дае.
ТАЯМНIЦЫ ЛЕСУ
На абломках ляснога сьвету
Ты ўбачыш у прамежках лiству,
Што шэпча табе спрадвеку
У дрымоце соннага Дажджу.
Падыйдзi да галiстай Дубровы,
Прытулiся да цёплай Зямлi.
I пачуй тыя вечныя Словы,
Што схаваны ў карэнях Глыбi.
Адчынi для сябе Прасторы
I ты знойдзеш ключы назаўжды,
Што калыхаюць Сэрдца з Душою,
Што таяцца ў чрэве Зямлi.
I раскажа табе Лес пра тое,
Як хавалiся ў той Цiшы
Ад наступстваў Маланкi ды Зброi
Нашы воi, Зямлi змагары.
ДОЎГIМ ШЛЯХАМ
Доўгiм шляхам ветры хадзiлi за мной,
Што кружылi ў вiхры зжаўцелае лiсьце
Гэта пачатак, але прайграна тaя вайна,
Што ўздымала нябёсы супраць зямлi
Хай цяпер аб птушыным палёце раскажуць яны
Бегла кроў i зьнiкала, заставалася памяць
Што ў начы ўбуджала да думак
Аб пачатку, дзе зьнiкала вайна
Што птушыныя крылы палiла агнём
Хто цяпер аб цудоўным палёце ўспомнiць?